‘Vertel eens, welk afscheid was nu het meest persoonlijk vormgegeven?’ Dat is wat iemand laatst aan mij vroeg. Ze was al bij verschillende uitvaarten mogen zijn en deze uitvaart had behoorlijk indruk op haar gemaakt vandaar dat de vraag gesteld werd. Op zo’n moment zet deze vraag aan tot nadenken. Welk antwoord zou ik geven, welk afscheid was het überhaupt? Diep van binnen zegt een stemmetje:’ Hoezo het meest persoonlijk’? Ieder afscheid is persoonlijk en is vormgegeven zoals het past bij de overledene, er is geen mate van persoonlijkheid te beschrijven. De persoonlijkheid van een uitvaart moet passen bij de overledene en nabestaanden.
Natuurlijk kunnen sommige uitvaarten meer indruk maken vanwege verschillende factoren. Denk hierbij aan leeftijd van de overledene, wijze van overlijden, samenstelling nabestaanden, persoonlijke connectie maar zeker ook de vormgeving van het afscheid.
Veel van deze factoren kunnen we niet beïnvloeden, echter de vormgeving van het afscheid wel. Er zijn dan ook beelden en gedachtenis die ik niet uit mijn hoofd kan krijgen. Vaak zijn dit ook de bijzonder mooie en intieme momenten die of vooraf besproken zijn of spontaan gebeuren. Het beeld van de ballonnen die naar de hemel stijgen, gevolgd door een oorverdovend applaus van de aanwezigen opgesteld in een prachtige erehaag. De overweldigende bloemenzee van zelf meegebrachte bloemen om het afscheid kleur en sfeer te geven ervaar ik als erg bijzonder en warm.
Het persoonlijke zit vaak niet in de grote dingen maar juist in de details en die kunnen een groot gevoelsmatig verschil maken. Als ik kijk naar hetgeen wat dan zo ontroerend kan zijn dan heeft dat vaak te maken met het woord ‘Trots”. Waar zijn we trots op? Wat heeft iemand bereikt en gedaan? Wat voor iemand was deze persoon? Waar kon iemand uren vol enthousiasme over vertellen?
Het bijzondere is dat aan het woord trots een positieve uitleg en positieve emotie vastzit wanneer je dit persoonlijk ervaart. Het is een gevoel waardoor je wilt laten zien dat je iets goed of moois hebt gedaan. Je wordt er blij van of je hebt iets bereikt.
Er is dus geen mate van persoonlijkheid bij een afscheid omdat het te maken heeft met gevoel. Dat gevoel kan bij iedereen anders zijn en juist dat gevoel beschrijven, aanraken en naar de kern/het hart gaan is de grootste uitdaging om een afscheid zo persoonlijk mogelijk vorm te geven. Juist daarmee kan er een levensverhaal vertaald worden in een afscheid rechtstreeks vanuit ’t hart..
Ik ben erg dankbaar voor het vertrouwen dat op zeer korte tijd aan mij geschonken wordt om hier op persoonlijke wijze invulling aan te geven.
En juist daar ben ik TROTS op…
